Koncert „Oscylacje. Propagacje. Transformacje” odbył się 16 września 2019 r. w Operze Krakowskiej. Obok utworów tradycyjnych, wykonanych na dobrze znanych instrumentach, zabrzmiały efekty uzyskane dzięki zastosowaniu najnowszych zdobyczy nanotechnologii i informatyki w tworzeniu struktur zdolnych do reagowania na bodźce akustyczne. Wystąpili: zespół instrumentów dętych Cracow Golden Quintet, zespół The Nano Consort złożony z inżynierów materiałowych Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, Dominika Peszko – fortepian oraz Marcin Strzelecki ze Studia Muzyki Elektroakustycznej Akademii Muzycznej w Krakowie prowadzący koncert – autor transformacji komputerowych dźwięków z natury i z zaawansowanych technologii. Koordynatorem przedsięwzięcia był Piotr Zieliński z IFJ PAN.
Fragmenty koncertu:
ZFP_OperaKrakowska_16wrz2019-skrot
Piotr Zieliński, Wariacje nt. Grandpa's Lullaby Alberta A. Michelsona
5b-zfp_koncert_16092019-wariacje-muzyka
(całość na stronie http://www.45zfp.uj.edu.pl/#/po-zjezdzie/nagranie-koncert-w-operze)
György Ligeti – Sześć bagateli na kwintet dęty / Six bagatelles for woodwind quintet (1953)
Georges Bizet – Suita z opery Carmen / Carmen Suite (1875)
The Nano Consort – Etiuda rezerwuarowa nr 1 / Reservoir study no. 1 (2019)
Zespół The Nano Consort tworzą naukowcy i muzycy pracujący nad niecodziennym projektem. Oto, z zastosowaniem zaawansowanej nanotechnologii powstaje specjalny materiał, który posłużył do budowy syntetycznych neuronów, zdolnych… słuchać muzyki! Neurony te zostały połączone w syntetyczną (ale nie sztuczną, tylko jak najbardziej naturalną) sieć neuronową, zwaną też „rezerwuarem”. Potrafi on odróżnić dysonans od konsonansu, jak i reagować na różne wzorce rytmiczne. W Etiudzie rezerwuarowej nr 1 sieć neuronowa odpowiada w czasie rzeczywistym muzykom grającym na rzeczywistych instrumentach, transformuje brzmienia i generuje nowe rytmy, współtworząc unikatową nanotechnologiczną improwizację na miarę XXI wieku.
Denes Agay – Pięć łatwych tańców / Five Easy Dances (1956)
Albert Michelson / Piotr Zieliński – Wariacje na temat „Kołysanki dziadunia”/ Variations on Grandpa's Lullaby (2019)
Albert Abraham Michelson (1852, Strzelno - 1931, Pasadena) jest znany jako autor eksperymentu, który wykazał niezależność prędkości światła od prędkości źródła (1881, powtórzony 1887 z Edwardem Morleyem), oraz twórca przyrządu, zwanego interferometrem Michelsona, który znalazł liczne zastosowania od koherentnej tomografii optycznej (OCT) po wykrywanie fal grawitacyjnych. Za konstrukcje precyzyjnych przyrządów optycznych i badania przeprowadzone za ich pomocą został uhonorowany w r. 1907 Nagrodą Nobla, jako pierwszy obywatel USA. Miał liczne zainteresowania pozazawodowe: uprawiał różne sporty, malował, grał na skrzypcach i fortepianie. Zapisał kilka utworów muzycznych. „Kołysanka dziadunia” z 1930 r. jest zapewne prezentem dla wnuczki. Charakteryzuje się prostym, kołyszącym rytmem przypominającym kujawiaka. Kilka z licznych wariacji Piotra Zielińskiego na ten temat nawiązuje do stylów kompozytorskich z różnych epok. Marcin Strzelecki zdołał zaaranżować te komputerowe kompozycje na zespół dęty i fortepian.
Malcolm Arnold – Trzy szanty / Three Shanties (1943)
Marcin Strzelecki – Etiuda algorytmiczna 12.395.19 / Algorithmic study 12.395.19 (2019)
Czy słyszenie i rozumienie muzyki jest umiejętnością wyłącznie ludzką? Jak bardzo subtelne i różnorodne informacje można przekazać zaledwie okresowo zaburzając gęstość i ciśnienie powietrza? Ile z tych informacji zawarte jest w samym dźwięku a ile z nich, my słuchacze, uzupełniamy na podstawie kulturowych kompetencji, osłuchania, wychowania? Etiuda algorytmiczna 12.395.19 należy do cyklu eksperymentów muzyczno-informatycznych, dla których powyższe pytania stanowią punkt wyjścia. W etiudzie tej, sztuczna sieć neuronowa stara się „zrozumieć” i przetworzyć utwory składające się na program dzisiejszego koncertu.
Zequinha de Abreu – Tico Tico no Fubá (1917)
Cracow Golden Quintet – Natalia Jarząbek (flet), Damian Świst (obój), Tomasz Sowa (klarnet), Małgorzata Wygoda (fagot), Konrad Gołda (waltornia). Zespół powstał z chęci wspólnego muzykowania, podobnych doświadczeń i postrzegania muzyki, a przede wszystkim przyjaźni. Kwintet wykonuje muzykę od epoki klasycyzmu po współczesność oraz aranżacje rozrywkowych przebojów. Dzięki tak szerokiemu spektrum ensemble potrafi oczarować muzyką każdy rodzaj publiczności. Zespół tworzą uzdolnieni młodzi instrumentaliści. Każdy z nich jest laureatem ogólnopolskich i międzynarodowych konkursów w kategorii solowej, jak również muzykiem orkiestrowym współpracującym z renomowanymi polskimi orkiestrami, takimi jak Filharmonia Krakowska, Polska Orkiestra Sinfonia Iuventus, Sinfonietta Cracovia, Orkiestra Akademii Beethovenowskiej. Zespół może pochwalić się ogromnymi sukcesami na arenie międzynarodowej zdobywając pierwsze miejsca na wielu konkursach.
The Nano Consort – Kacper Pilarczyk, Dawid Przyczyna, Marcin Strzelecki, Konrad Szaciłowski, gościnnie – Piotr Zieliński. Zespół tworzą naukowcy – pasjonaci muzyki, i muzycy – pasjonaci nauki, zawodowo związani z krakowską Akademią Górniczo-Hutniczą i Akademią Muzyczną. Wykorzystują instrumenty tradycyjne – jak fortepian, wiolonczela i gitara, nowoczesne – komputer i syntezator, oraz ultranowoczesne „nano-instrumenty” zbudowane z zastosowaniem zaawansowanej inżynierii materiałowej. Muzyka zespołu ma jednocześnie charakter muzyczno-estetyczny jak i eksperymentalny w sensie naukowym. Dźwięki tworzone i przetwarzane przez inteligentne nanomateriały potrafią zaskakiwać i znakomicie prezentują możliwości współczesnej inżynierii.
Dominika Peszko – fortepian. Wszechstronna pianistka występująca jako solistka i kameralistka. Korepetytorka śpiewaków operowych. Promotorka rzadko wykonywanej muzyki polskiej. Wykonawczyni muzyki nowej, eksperymentalnej, z wykorzystaniem narzędzi multimedialnych. Ma na swoim koncie liczne prawykonania kompozycji współczesnych. Dokonuje nagrań utworów fortepianowych oraz pieśni na głos z fortepianem współpracując m.in. z Małgorzatą Walewską i Andrzejem Lampertem. Koncertowała w prestiżowych salach w kraju i zagranicą, m. in. w Austrii, Hiszpanii, Szkocji, Republice Południowej Afryki, Włoszech, na Słowacji, Słowenii, Białorusi i Węgrzech. Na co dzień pracuje jako pianistka na Wydziale Wokalno-Aktorskim Akademii Muzycznej w Krakowie.
Piotr Zieliński. Fizyk, pracownik Instytutu Fizyki Jądrowej PAN i wykładowca na Politechnice Krakowskiej. Prowadzi badania w zakresie dynamiki i ruchów falowych w układach niskowymiarowych, m.in. fal tętna w układzie krwionośnym. W wolnych chwilach rozwiązuje zadania z harmonii i jest zdania, że aktywne uprawianie muzyki może złagodzić skutki braku zdolności matematycznych.
Marcin Strzelecki – instrumenty, programowanie, kompozycja, aranżacja, koordynacja. Wykłada w Akademii Muzycznej w Krakowie i na Wydziale Intermediów krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W Polsce i zagranicą prowadzi warsztaty budowania instrumentów elektronicznych i programowania bezprzewodowych interfejsów muzycznych. W twórczości artystycznej skupia się na muzyce improwizowanej, generatywnej i algorytmicznej, live electronics, interaktywnych instalacjach intermedialnych, sztuce sieciowej. Prowadzi badania z zakresu psychoakustyki z wykorzystaniem zaawansowanych metod przetwarzania danych. W ostatnim czasie badania te koncentrują się wokół zagadnienia stylometrii muzyki.