Z promieniotwórczym skażeniem wewnętrznym mamy do czynienia w sytuacji, gdy do organizmu ludzkiego w sposób niepożądany dostanie się substancja promieniotwórcza. Istnieją trzy podstawowe drogi wchłonięcia: wziewna, pokarmowa oraz przez otwartą ranę. Promieniotwórcze skażenia wewnętrzne mogą dotyczyć zarówno osób narażonych zawodowo na promieniowanie jonizujące jak i ogółu ludności. W pierwszej grupie głównym źródłem ryzyka jest praca z otwartymi źródłami promieniotwórczymi. W Polsce największą grupą zawodową pracującą z takimi źródłami jest personel medyczny zakładów medycyny nuklearnej. Obecnie, na terenie całego kraju działa około 100 takich placówek. Rocznie wykonuj¡ one setki tysięcy zabiegów, głównie z wykorzystaniem 18F (obrazowanie pozytonową tomografią emisyjną), 99mTc (obrazowanie tomografią emisyjną pojedynczych fotonów) oraz 131I (diagnoza i leczenie chorób tarczycy). Jednorazowe aktywności podawane pacjentom podczas zabiegu mogą sięgać nawet kilku GBq.
Jednym z celów prowadzonych badań jest ocena problemu wewnętrznych skażeń wśród personelu medycznego placówek medycyny nuklearnej oraz rozwój metod ich pomiaru.
perfuzyjno-wentylacyjnej płuc